થંભેલાં પગલાં

જેશોધવા દિન-રાત કર્યાં, 

અંતે થંભેલાં પગલાં મળ્યાં. 

ભીડ જોઈ સતત દૂર રહ્યા, 

રસ્તામાં તે એકલા મળ્યા. 

યૌવનને નથી અલંકારની જરૂર, 

ધૂળમાં રઝળતાં કડલાં મળ્યાં. 

ટીલડી ચોડવાનું ક્યારથી છોડ્યું? 

ખોબામાં ખરતા તારલા મળ્યા. 

વાંચવાનું અમથું નથી મેલ્યું, 

વનમાં રમતા મોરલા મળ્યા. 

મોતીની તારે શી જરૂર? 

સરોવર તરતા હંસલા મળ્યા. 

શરમાતા કોઈ તારી પાસે શીખે, 

ડોક નમાવતા મૃગલા મળ્યા. 

અચાનક ડગલાં ક્યાં ખોવાયાં, 

સામે ઝાંઝર પડેલાં મળ્યાં. 

એવાં તો તારાં શું વખાણ સાંભળ્યાં, 

વાટમાં પ્રેમીઓ કેટલા મળ્યા. 

 - અરવિંદ વાઘેલા, છાપરિયાળી (ભાવનગર)